arifin sokakları

Pek merak eden de olmazdı Arif’i mahallenin eskileri tanırdı Arif’i. Onlar da alışıktı bu duruma, mahallede yeni olanlar ise Arif’i tanımadığından dolayı hiç merak etmezlerdi. Yeşil, mavi, kareli gömleğinin cebinde her zaman birkaç tek sigarası olurdu, Tütüncü Rıza’nın yanına uğrar sardığı hazır sigara paketini alır giderdi, parası olunca üç-dört paket alıp zula ederdi mobiletin torpidosuna.
Arif hayatın bütün sıradanlığına daha bir sıradanlık katarak her zaman gittiği çamlığa giderdi, varoş mahallelerin bile olmadığı çamlık teselli gibiydi Arif için. Gözü gibi baktığı mobiletini dağa taşa vurmaktansa buraya gitmeyi tercih ederdi. Alışkanlıktı bu onun için, sabahleyin çıkar akşama kadar gelmezdi. Çamlıkta illaki birileri vardı, çoğu zaman ortam arkadaşları olurdu burada. Tepeye çıkmayıp çamlığın eteklerine yakın bir yerde oturmayı tercih ederlerdi ortam arkadaşları da.