izmirde yalnızlık

devam ediyorum...

bu dıbına kodumun balıkesirli olana içten içe uyuz oluyodum. her seferinde zütüyle içip zil zurna yurda dönen, futbolla alakadar olmayan, kendini sanki sanatla yoğrulmuş biri olarak gösteren bi dallamaydı. bahsettiğim gibi rüyalarında konuşup deli gibi davranıyodu...

neyse gelelim üniversite hayatına.. üniversitede bölümden dolayı kız sayısı fazlaydı. normalden daha fazla hatta. içiniz düşecek, otuz bir çekeceksiniz belki ama emin olun sınavdan yüksek almakla insan üniversiteli olmuyor beyler-bayanlar. cidden kültürlü olmak gerek, bilgiyi taşımak gerek. dostoyevski'yi sorsak how i met your mother'da oyuncu derler yani o derece cahil insan çok. aynı şekilde bölümde kezbanlar da aşırı fazla. pazardan 15 liraya aldığı çakma raybanla caka satmaya çalışıyor bıyıgına bakmadan dıbına kodumun çingeneleri. şehir dışında okuyorlar ya, züt baş meydanda hep. ısınamadım bir türlü bölümdeki kızlara nedense. o hoslandığım kız hariç tabii. yakışıklı biri değilim, o kadar param da yok tabii. bu sebepten kıza açılmadım bir türlü..