havanin mukkemmel oldugu bu purussuz gecede eve yuruyerek gidebilirdi, zaten burada heryer birbirine yakindi. mevki itibariyle, bir bayanin gecenin bu saatinde yalniz basina yurumesinin hic bir sakincasi ve tehlikesi yoktu bu memlekette.. izmir'e yakin olmanin nimeti iste.. ama ziyadesiyle yorgundu esen, ve valizi de oldukca zorlardi o'nu yururken. iki adimlik yol icin dunyanin parasini yazacakti taksimetre, ama caresiz, ilk taksiye bindi esen. burada taksi ucretleri el yakiyordu, istanbul'la kiyaslanamazdi bile.. simdi bir telefon acsa babasi arabasina atlar ve 1 dakika sonra o'nu almak uzere garaja gelirdi, ama yuzmus yuzmus kuyruguna gelmisti surprizin. uyku mahmuru anne ve babasi, o'nu karsilarinda gorduklerinde acaba ne yapacaklardi. taksiye atladi ve yaklagib iki bucuk uc dakika sonra evinin bulundugu mahalleye vardi. 15 tl .. cok iyi. vay kazikcilar. hosgeldin kazigini yemisti esen. 'neyse hadi..' dedi icinden, ve yavasca evine dogru surukledi valizini. aralarinda henuz biraz mesafe varken, kopegi nuri, esen'in kokusunu almis olacak ki, havlayarak hoplamaya ziplamaya baslamisti. esen'in tum surprizinin ortasina limon gibmak uzereydi bu simarik nuri. nuri, esen'in ailesi bu evlerini yeni aldiklarinda, cok yakin bir dostlari tarafindan hediye olarak getirilmisti. o zamanlar tuyleri daha yeni cikmisti, havlayamiyordu bile, gozlerini tam acamiyordu... ne tatliydi. esen o'nu biberonla beslerdi. esen'in uzerine kusmuslugu bile vardi nuri'nin. tam bir bebek ! 8 yil olmustu o gunden bu yana.. ikisi de buyumuslerdi. nuri, yoldan gecenleri, yollarina devam edip etmeme konusunda tereddutte birakan heybetli bir canavara donusmustu.. ama bu kizgin bakili surat, esen'e dunyanin en sevimli yaratigi gibi geliyordu. esen'i gorunce nuri'nin karakteri degisiyordu. bu heybetli canavarin kuyrugunu koparcasina sallayarak, kivira kivira esen'e cilve yapmasi gorulmeye degerdi. bir kap mamaya karsi, bu ne paha bicilmez sevgiydi boyle .. insanlarin kopeklerden ogrenecegi cok sey vardi.