büyü bozmak

hala ne yapacağıma karar verememişken kapının kolu elimde kaldı. ve kapı yavaşça açılmaya başladı. hemen koridorun öteki tarafına doğru hızlı adımlar atmaya başladım. ne kadar hızlı gittiğimi düşünsem de o varlıkların bir anda önümde belireceğini de adım gibi biliyordum. ne kadar uzaklaştım diye merak edip arkamı döndüğümde ikisi de o korkunç yüzlerini bana çevirmiş gülümsüyorlardı. korkum bir anda 4 kat arttı ve tekrar önüme döndüğüm de gittiğim yönde en dipteki ışık söndü. ışık söndüğü an durdum. hissediyordum, o geliyordu. odama birkaç adım kalmıştı ama odaya girsem ne olacaktı. vazgeçtim kaçmaktan ve tam ortada bekledim. ne olacaksa olsun artık dedim ve tam ensemde bir nefes hissettim. o rüzgar enseme çarpınca gözlerimi kapattım. bu sefer de gölge gelmişti. onu da hissedebiliyordum. bir anda duvara doğru iteklendim. gözümü açtığımda sol omuzumu sert bir biçimde çarptım. olduğum yere yığıldım kaldım. tekrar dövdüler beni. öldürmüyordu. sadece ölmeme birşeyin sebep olmasını istiyordu. öldürmüyordu beni. sadece kendimi öldürmemi bekliyordu...