büyü bozmak

nöbetten düşmek istediğimi ya da iki kişilik nöbet yerine verilmeyi istedim ama beni ciddiye almadılar. komutana durumu anlatmıştım açıkcası fazla sallamamıştı beni. hatta biraz da dalga geçti. bazı askerler sanırım haberciden duymuşlar ve artık herkes ucube gibi bakmaya başlamıştı. yapacak birşeyim yoktu bu bela başımdaydı ve kurtulmam gerekiyordu. kimseden beni anlamasını beklemedim. hatta buraya yazarken bile inanıp inanmamak ya da anlayıp anlamamanız benim için sorun değil. herşey size kalmış.
muskam sağlam olduğu için fazla korkmuyordum ama kahhar'ı hissetsem dünyalar benim olurdu. bazı üst devre askerler yüzüme baka baka duyabileceğim şekilde dalga geçmeye başlamışlardı. nefret ediyordum onlardan. ama "inşallah size de olur" diye dua edemedim çünkü düşmanımın başına gelsin istemezdim. bir kaç gün sonra bir duyum aldım. su kulesi nöbet yerinde gece gölgeler beliriyormuş. tabi beni korkutmak amaçlı olduğunu düşündüm ve sallamadım açıkcası. ama biraz zaman sonra işin rengi görünmeye başlamıştı. nöbet yerinde askeri hududun bulunduğu duvarın diğer tarafında bir kişi belirmiş ve askerler uyarı yapmışlar. kişi uzun süre orda kalmış ve uyarılara kulak asmamış. askerler arasında su kulesi nöbet yerinde birşeyler var diye iyice yayılmıştı ve bu komutanın kulağına gitmiş. komutanda benim uydurduğumu düşünüp bana ceza vermişti. ne kadar benimle alakası yok desem de boş bir koğuşta yatmamı emretti. gündüzleri de bölükten ayrı, sadece bahçe ile ilgilenmemi istemişti. kimseye yaklaşmamı istemiyordu. çok üzülmüştüm ama belki de haklılardı. askerlerin huzursuz olma sebebi bendim. tamamen yanlız kaldım ve sadece 1-2 kişi gelip halimi hatrımı soruyordu. sanırım aldıkları baskı ile o 1-2 kişi de artık gelmemeye başlamıştı. çok yanlızlık çekiyordum. rüyalarımda herhangi birşey yoktu. yada hissettiğim bir varlık yoktu. su kulesi nöbet yeri artık ciddi mana da sıkıntı çıkarmaya başlamış ve her gece 3-4 defa alarm veriyordu. herkesten ayrı olduğum için artık sorumlusu ben değildim ve bir yandan seviniyordum.