ruhani varlıklar paranormal hikayem

part 71

gizemi kontrol ettim son bir kez daha, çok tatlı bir şekilde uyuyordu. üstünü iyice örttüm. tam kapıdan çıkacakken bir an duraksadım. empati yapma fırsatı yakaladım, eğer dedim gizem uyanır da beni bulamazsa.. korkar ve çok korkar. gidip yavaşça uyandırdım.. gözlerini zor açtı tatlı prensesim. durumu anlattım 30 dk ihtiyarın yanına gideceğimi, bu olayları bir yoluna koymak için ondan yardım isteyeceğimi anlattım. bir şey olursa avazın çıktığı kadar bağır diye de tembihledim...

tahtadan ama sağlam oturtulmuş askılı kapıyı iyi gene kapatıp, süleyman dedenin kulubesine doğru yol almaya başladım. bu oraya 2. gidişim olacaktı. böyle bir insanın varlığı hala tüylerimi diken diken ediyor, o çok istediğim ama açıklama noktasında sıkıntılar çektiğim bazı soruların cevabını konumundan olmasından mütevellit.. bu olaylar silsilesinden ayrı bir heyecan duymanın yanın da bu durum, beni resmen delirtiyordu. ormanın içinde kıymıklara sürte sürte.. küçük acıları umursamadan.. ihtiyarın kulubesinin gök yüzünde bıraktığı karanlık buğuyu görmeye başladım..

20 adım sonra şekillenen patikalar, sıralı taşlar ve insansı objeler. bir yaşam olduğunu belli ediyordu. biraz daha ilerledim gizem ve kulubeyi haylice geri de bırakmış, lakin en ufak bir seslenmede en geç 5 dk içinde orada olacak konumdaydım. ilk seferkinden biraz daha farklı buldum kulubeyi, biraz daha heybetli ve sığınak edası vardı. dışarıdan küçük gözüken bu yapı, koskocaman bir dünyanın kapılarını açıyordu sanki. kapının önüne geldim 3 kere vurdum elimle tahtadan ama sert işlemeli kapıya..