büyü bozmak

küçüklüğüm de kalp hastalığı geçirmiştim ve o an kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. üçümüz de odanın köşesine geçip birbirimize yaslandık. orhan bizden 2 yaş küçüktü ve ağlamaya başlamıştı. çok fazla dinimize düşkün olmadığımız için de fazla dua edemiyorduk. birden kapı aralanma sesi geldi. tolga "ahır kapısı" diye fısıldadı. orhanın ağzını kapatıp susturmaya çalıştık. çıt çıkmıyordu ve pür dikkat dinliyorduk. birden bir kapı sesi daha geldi. tolga bu sefer "koridor kapısı" dedi ve o an sıçtığımız resmidir dedim. çünkü bir sonraki kapı bizim bulunduğumuz yatakhane kapısıydı. şuursuzca duvardaki kuran-ı kerimi alıp göğsüne sıkı sıkı bastırdı tolga. harbiden imana gelmiştik. şu gece bitsin diye bildiğim tüm duaları tekrar ediyordum. sessizlik iyice geriyordu bizi ve dışarıdan kadın sesi gelmeye başladı. isimlerimizi söyleyip "gelsenize biraz" diyordu. cesaretimi topladım ve tolgaya camdan bakalım mı diye sordum. çünkü o da ben de iyi biliyorduk ki eğer birşeyler yapmazsak korkudan ölecektik orada. tolgayla beraber ayağa kalkıp cam'a yaklaştık. perdeyi yavaşça araladık ve 60-70 metre ileride kucağın da sanki bir bebek taşıyan köylü kıyafetli bir kadın duruyordu.