eşmle gözyaşlarına boğulduk

sabah karamanda horoz sesleriyle başlar. ve hurdacı seyfi abinin bağırmasıyla hayat canlanır. kısacası alarm kurmaya gerek duymazsınız. o kadar güleriz ki her sabah seyfi abi geçerken .hiç zamanı şaşırmaz. bi keresinde tam bizim cangözü sokağın ordan geçerken pencereyi açtım. seyfi abi dedim yeni televizyon aldım eskiyince sana veririm dedim. hani eskici ya sonuçta. yeni bi şey verilmez. o da bana olur aykut ama çok bekletme çabuk eskit dedi. nasıl gülmüştük. aklıma geldi. neyse bu sabah kalktığımda evde kahvaltı etmeyelim dedim birgülüme. hemen pazarın karşısındaki gülye pastanesine gittik. ben patatezli poğça aldım eşimse ıspanaklı börek aldı. bi yandan da gazeteyi okuyoduk ki bir de ne görelim bizim mahallenin eski muhtarı vardı cemil abi. vefat etmiş. bu haber üstüne ne ben ne de eşim kahvaltı edemedik. ikimizi de bi üzüntü ve ağlama aldı ki sormayın gitsin. kısacası güne kötü bi haberle başladık. sizin de böyle kötü sabahlarınız oluyosa paylaşır mısınız arkadaşlar.