izmirde yalnızlık

@33 arkadaşlarım var baya, sosyal çevrem yerinde, ama özel biri yok hayatımda.. anlatıcam herşeyi panpa o zzaman hak verirsin belki

dersler başladı yavaş yavaş, arkadaş ortamları koyulaşmaya herkes bir saf tutmaya başladı. sınıfta ilgimi çeken bir kız vardı, emel sayın'dan yeşil yeşil şarkısını dinlerdim yurtta onu hatırladıkça. çok hoş bi kızdı, ama merhabalardan başka bir kelam etmiyorduk. yüzük görmüş smiagol muydu neydi o dıbına kodumun yaratıgı gibi bakıp kalıyordum bazen ona. biz arkadaşlarla kızlı-erkekli cafelere gider oturur, yeri gelir akşam dışarılarda bişeyler içerdik.

bu arada işe başladım. hem kendi masrafımı çıkartıp aileme yük olmamak için, hem de yurtta akşamları sıkılmayıp 2-3 insan görmek için komiliğe başladım. hala da çalışıyorum 1,5 sene oldu neredeyse. haftanın üç günü çalışıyordum. iş ortamım iyiydi, taşşaklı adamlar geliyordu hep. bir gün bu hoşlandığım kız ve benim arkadaş tayfası kızlı erkekli gittiler küçükparkta takılmaya. ben gidemedim iş yüzünden. o gün içime oturmuştu işte. ilk kez salonun ortasında tabak kırmıştım mesela, kafam çok bozuktu.