izmirde yalnızlık

bizim komşunun bi kızı vardı, benim üniversitede okuyodu son sınıf fizik. nişanlısıyla o gezdirdiler bizi yurtları. kyk'ı ben ve babam istemiyorduk, 6 kişi aynı odada saçma geliyordu çünkü. neyse bulduk sonunda dıbına kodumun yurdunu, otel gibi gösterdiler başta bize dıbına kodumun allahsızları. cemaat yurdu falan değildi ama sevemedim gitti huur cocuklarını. ingilizce muafiyet sınavına 5 gün vardı, okulun açılmasına 10 gün.. ve ben yurtta tek kalacaktım beyler, dönmeyecektim 5 gün için ailemin yanına. neyse, babamı uğurlamaya gittik o komşu kızının nişanlısının arabası vardı o zütürdü bizi otogara. babamı daha önce görmemiştim böyle, adamın içine vurmuş demek oğlundan ayrılmak. ağlayamadı benim yüzüme karşı, ama çok üzgündü belli. lan bunu yazarken bile duygulandım beyler şu anda o anı hatırladım...