ciddiyim intihar ediyorum elveda beyler

hiç tak ettiği oldu mu canınıza birşeylerin?
kendinizi şu şehirden ya da dünyadan hatta evrenden dışarı atmak istediğiniz, yapayalnız hissettiğiniz benliğinizi kimsesiz bir sokak kedisi gibi? ya da izbe bir parkın bankında çiseleyen bir yağmurun altında geceyi geçirmek istediniz mi?hayatı hergün değişen ve karmaşıklaşan dertler yumağı olarak gördüğünüz, sabahlara kadar gözünüzü hiç kırpmadan efkarlı ve çaresiz bir vefasızı düşündüğünüz?ahh keşke diye umutsuzca iç çektiğiniz? sonra ağladığınız, yorulana kadar bitiverir diye...
kahrolası aşk masalını bir kalemde silmek istediğiniz oldu mu?
her geçen gün biraz daha umudunuz kırıldı mı yarınları düşünürken bir başınıza?
sonra bir dost aradınız mı hep sadık, güvenilir ve samimi...
uzaklara bakıp derin derin daldınız mı mutsuz ve umutsuzca?
uçan kuşlara imrendiniz mi ne kadar özgür, temiz ve saflar diye...
geçmiş günler canlandığında gözünüzde, neden diye sordunuz mu hiç kendinize?
şimdi için kaygılandınız mı?
ve gelecek içinse, satmışım anasını diyip boşverdiniz mi herşeye?
sizi bilmem ama ben bunların hepsini yaptım, anlayacağınız hayati denedim... ama olmadı, olamadı... gönlümdeki öksüz çiçeği büyütemedim, soldu gitti, ruhumdaki mistik melodi sustu gitti..
açıkçası ben beceremedim galiba umarsızca yaşamayı...
mutluluğu bir çocuğun gözlerinde aramayı bilemedim, kuşların cıvıltısındaki o dinmez coşkuyu duyamadım..
korkarım ben hiç kimseyi ölümüne sevmedim, sevemedim.o yüreği görmedim kendimde, kahretsin göremedim...
önemli değil nasılsa artık bunların hiçbiri...
biraz sonra dinecek bu feryatların hepsi, hayatını bitirecek bu şanssız, bahtsız kişi..
yalan dünya;sonsuza dek elveda...