sizin hiç çocuğunuz öldü mü lan

ilk gördüğüm günün heyecanı gibi heyecanlanmıştım nedense. onu, bana bakarken yakalamıştım. belki bakmıyordu ama, gönül işte bakarken yakaladım zannediyorsun. yanına gittim, halini hatrını sordum. telefon numarasının değişip değişmediğini sordum. değişmedi aynı dedi. o zaman mesaj atarım dedim. tabii dedi, ama bu kadar zaman konuşmamışız, ya hesabını sorarsa?
nitekim, tam görüşürüz diyecekken, can alıcı soru geldi. niye arkadaşlığımızı kestiğimizi sordu. sevgilin vardı, ayıp etmeyeyim dedim. 'sen dedi sanki benden hoşlanıyorsun da ayıp edeceksin' diyince, tabi dedim. evet sanki öyle..
sonra yine bir dönem mesajlaştık, okul içerisinde bolca muhabbet ettik, hattâ dışarıya çıktık arkadaşlarımızla sohbete muhabbete.
ben artık tam söyleyeceğim, açılacağım, karar verdim. ertesi günü bekliyordum sabırsızlıkla..