tanrı olabilir ama allah yok

sen ne yüce bir varlık zannediyosun acaba insanı ha,3 aylık sakalına güvenerek kendini filozof yerine koyup ateistliğe soyunan üni.li genç huur evladı seni. ciddi olarak hayatının hangi dönemini heba ettin acaba bunları düşünerek?ben söyliyim istersen, kısıtlı olarak hayal edebildiği tanrının, henüz dikkatini çeken varlığını kanıtlayacak hiç bir açık delil göremediğini sanıp elit kesildiğinde, yani en fazla ergenlik sonrası. peki sen hiç insanı hayvandan ayıran detayların azlığından çok,ne kadarda benzediğimizi düşündün mü onlara hayatının ve yaşayışının.ha tabiki de düşündün şu maymun kafatası olayını ve buda seni evrime iyice inandırdı, zaten şu ateistlerinde tek elle tutulur sebebi bu değilmi;maymunlar.
tamam belki 1000 lerce yıl önce onlardan farklılaşıp dediğiniz gibi -ayağa kalkıp ve düşünmeye başlamışız- (nasıl olduğuda bilinmiyor ya..)ama bunda asıl önemli olan konu(tabikide evrim doğruysa)hala hayvandan bir basamak yüksekte duruyor olduğumuzu kabul edememeniz. evet insan belkide bu dünyadaki en yüce yaratılış olabilir en üstün,ama şuna da dikkat etki bu kadar kusursuz ve sınırsız olan bir tanrıyı insandan daha yüce ve yüksek bir amaç doğrultusunda yaşayan varlıklar yaratmasına mani olacak şey nedir sence? yokdur.yani bugün bile tanrıyı kavrayışımız çok kısıtlı. sizin ilkel dediğiniz o dönemden beri aynı. yani bugün bile tanrıyı kavrayışımız çok kısıtlı, yani hala kimse yaşdıbınının gerçek amacını bilemiyor. Bakınız amaç diyorum şu an hepimizin yaşamakta olduğu gibi yemek, içmek,sevişmekse amaç bakterisinden tilkisine hepsi bu şekilde yaşıyor bu dünyada. Bizi onlardan ayıran şey,ne okuyabilmek ne yazabilmekdir. Sizinde dediğiniiz gibi ilkel insanın ilk ihtiyacından biri olan aciz olmadığına inandığı bir yüceliğe inanış.ilk insan ayağa kalkınca önce ne hissetti biliyormusun açlığı hissetti.ve bunu yiyecekle ve suyla gidereceğini düşünerek karnının açlığını bastırdı bir süre,ya kafasındaki asıl boşluk.bu hiçbir zaman doldurulmadı ,o adamdan hala bir farkımız yok bizim. tamam zamanla doğal birtakım ihtiyaçlarımızıda gidermiş olabiliriz hayatımız boyunca(giysi,ev,sevgi..)bunları giderincede gene o boşluğu gene sadece varlığını hissetiğiimiz o bilinmezliği hissetik.ama hiçbir zaman dünya üzerindeki amacımızı tam olarak bilemedik, bilemedik diyorum çünkü hepimiz hissetdik. içinizde ne tak yemeye yaratıldım ki lan ben acaba diye düşünmeyeniniz yoktur.
işte bu yüzden bu dünyadan çıkaracağın sonuç şu olmalı;evet sen bu dünyadaki en üstün varlık olabilirsin,ama belkide tanrının gözünde farklı amaçlar üzere yaratılmış binlerce alemden, sadece onu bilmesi ve hissetmesi için yaradılmış bir dünyanın diğerlerinden farkı olmayan bir bireyisin. hiç farklılık ayağına yatma, sanki tek beyin taşıyanlarımız sizin gibi tanrıyı reddedenlermiş gibi.biz öküz olduğumuz için tanrının dediğinede ve varlığınada inandık. eninde sonunda sende kabul edeceksin, çünkü kabul etmeden ölen hiçbir insanın varlığına inanmıyorum.ama olabilir, bilinmiyor.çünkü kesin değil.ama belkide bu dünya sadece bu amaç üzere yaratılmış olamazmı, sadece senin tanrıyı bilmen, tanıman değil sadece varlığından haberdar olman ve onun mükemmelliliğini görüp hayran olman için. bundan asla tam olarak emin olamıyacağımız içinde tanrı bir süre yazabilecek düzeye gelmemizi beklemiş olabilir ki her gelen nesle varlığından kesinliğini haber vermek zorunda kalmasın diye tekrar tekrar.
tabi bu ilk devreydi çünkü hala görünürde bir seçeneğin var gibiydi, yani inanıp inanmamakta hala senin elinde gibi görünüyor olabilir.ama hiçte öyle göründüğü gibi değil ne yazıkki darvinciğim. zira her ne kadar kendini bir tak sanıp hayatından fazlasını istiyor ve hiç yalnız kalmayacağınada inanarak ve bunuda kendine sözde inandırarak tanrının varlığına inanmıyorum diyebilirsin. zira bu normal birşey. kendini diğer insanlardan daha değerli ve sevilen biri olarak görürsen farklılık olarak hayatın boyunca ateizm yada ırkçılık bazende her ikisinede birden inanabilirsin.bu tesadüf değildir çünkü evrime inananların tamamı insanlar arasındaki ayrı ve üstün bir ırka dahil olduğunu zanneder. çünkü o farklıdır ya,aydınlanmışdır sözde, kendisinin olmayan düşüncelerle. demek istediğim eninde sonunda onun amacına ulaşıcak insanoğlu, yani aslında tek farkımız birbirimizden bazılarımız bu gerçeği daha erkenden kabullenir bazılarıda sanki insanın daha yüce bir amacı varmış gibi hisseder ve sözde kendini bilgiye verir, sadece erteletebilirsin belki gençliğinde bu gerçeği bilgiyle.