1. 376.
    +1 -2
    O günün çıkışında eve gitmek yerine kütüphaneye çıkıp ders çalışma kararı almıştım. 1 saat falan geçtikten sonra telime bir mesaj geldi, Eylül hocamdandı. Görünce telaşla açıp yanına fırladım. Tek başına beni bekliyordu ve oldukça da ciddi görünüyordu. içeri girdim fakat bir suçlu gibi ağzımı bıçak açmıyordu. Bana bakıp neden çağırdığımı biliyorsun, Yeliz hocanın ters bir insan olduğunu öğrenememişsin henüz sanırım. Neyse sorun değil yavaş yavaş öğrenirsin, cuma çıkışta bir yere gitmiyorsun. 4'e kadar bekle, Yeliz hocanla beraber çıkacakmışsınız dedi. Nasıl yani hocam, siz gelmeyecek misiniz peki deyince de hayır benim hem işim geç bitiyor hemde ardından bazı arkadaşlarıma sözüm var. Ayrıca Yeliz hocanın da ilk seferde beni pek isteyeceğini sanmıyorum, neler yapacaksınız bakalım o gün bende merakla bekleyeceğim Yeliz hocanın beni aramasını deyip hadi şimdi gidebilirsin dedi. Bu mudur yani hocam, kesin mi her şey dedim; evet kesin, yarına kendini ona göre ayarlar. Ha çıkmadan önce bana kantinciyi de bi yolla deyip işleriyle ilgilenmeye devam etti. Oldukça tuhaf hissediyordum. Sanki hiç tanımadığım bir ülkede rehberimi yitirmiş gibiydim. Sessizce çıkıp eşyalarımı toparladım, verilen son görevi yapıp evimin yolunu tuttum. Tüm gün yarın neler yaşayacağımızı düşünüyordum, ne yaptım da bu kadar sinirlendi ki demekten de alıkoyamıyordum kendimi. Sonuçta bunları bana o yaşatmıştı. Ama unuttuğum bir şey vardı, dershanenin kurucularından olduğu için bu tarz şeyleri oldukça önemsiyordu. Amaaan kendileri istedi kii deyip kafamı yastığa vurup rüyalara daldım..
    ···
   tümünü göster