ev arkadaşım mal beyler

bizim ki gece gündüz dota oynuyor. kalk iki güneşe çık, insan yüzü gör diyorum hadi her şeyi geçtim bi okula git.. iyi kanka böyle diyor. hadi fakülteden arkadaşlarlayız (ayrı bölümdeyiz, teoride tabi okulla ilgisi yok pekekentin) gel diye arıyordum, ehööö boşver kanka. olum paran mı yok diye bile sordum ( sonuçta öğrenci adamız amk her şeyden öte aynı tuvalete sıçıyoruz) yok kanka, sağ ol diye geçiştirdi sonradan düşündüm oda genel yaşam malzemelerinden fazlasını barındırıyor.. demek maddi sıkıntıdan öte bir durum..

embesille konuşulmuyor, moronlaşmış.
en son bir ay önce gördüm bende artık dürtmüyorum, geceleri ultrakilllll yankısını duyduğumda hah yaşıyor diyorum.
her sabah çıkmadan önce kapının altından kokluyorum, ölürse anlayayım diye. bilirsiniz üniversite ortamı kızlı erkekli arkadaş gurubu eve oturmaya, takılmaya gelinir, gidilir (cinsel anlamda söylemiyorum yani genel olarak) e dıbına koyim bi kafanı kaldır, kim var kim yok evi mi zütürüyorlar ne oluyor bak hiç olmadı merhaba de.. yok amk gaaaadlaykkkkk yankısı.. Kanka gelsene muhabbet edıyoruz.. Takılın kanka siz.. ben de senin dıbına koyayım. Derdi de yok hani desem pgibolojik sorunları var, ailevi sıkıntıları var yok dıbına koyim.. zütü kasa kasa bilgisayar başında. yazık ediyorsun diye konuşma çabalarım hep haklısın kanka olarak bitti, hatta bi ara bir hafta oynamadı ama yok yine düştü beyler. bi ailesi arıyor sanırım.. bi de ben.
uğraşmayayım dedim, hatta giberim geber dıbına koyim bile dedim yok lan aynı evin içinde de öyle umursamaz olamıyor insan.

ne yapmam lazım beyler.