beyler toplanın beşiktaş ta geçen hikaye

buluşma sandığımız gibi gerçekleşmedi. ben sanırım ağaçların arasındaki tertemiz gökyüzüne bakarak, hızlıca yürüdüğümü bile fark etmemişim. yıldız parkı'na çıkan yokuşa geldiğimde beklemeye başladım. sonra koray'ın belki daha geç geleceğini düşünüp beşiktaş istikametinde biraz daha yürümek istedim. o noktada bir karakol ve karakolun önünde otopark vardır. biz muhtemelen bu otoparkın farklı taraflarından ilerleyip birbirimizi göremedik. çünkü ben çırağan sarayı'nı geçtiğimde, koray beni arayıp geldiğini söyleyecekti. biz koray'la hep aramızda bir şeyler varken farklı taraflarda durup birbirimizi görmeyecektik, bunu henüz bilmiyorduk. belki koray sırf yürürken benimle karşılaşmamak için diğer tarafa geçecekti. o gün de mi öyle yapmıştı, yoksa bu her şeyi önceden sezmem için oluşmuş bir tesadüftü de ben mi anlayamadım emin değilim. bildiğim şey, o gün koray'la mutlu olduğum, onun da mutlu olduğunu sandığımdı. çünkü çok iyi arkadaş olmuştuk ve gittikçe daha fazla beraber zaman geçiriyorduk. ben koray'ın kız arkadaşının bunu hep sorun ettiğinden de habersizdim.

benim sevgilim koray'ı önceden tanıyordu. arkadaşının arkadaşı olduğunu, birkaç defa gördüğünü ama sevdiğini söylerdi. koray ise sevgilimle bir kez denk geldiklerini ve onu hiç sevmediğini anlatmıştı bana. hatta benimle tanıştıktan sonra, sevgilimin kim olduğunu öğrendiğinde şaşırmış. ben aralarında böyle bir gerilim yokmuş gibi davranıp ikisine de bir şey yansıtmamaya çalışıyordum. ikisini de seviyordum nihayetinde. sadece bazen, sosyal çevremin çok küçük bir halkadan oluştuğunu ve dönüp dolaşıp hep birbirini tanıyan bu aynı insanların içinde kalacağımı hissediyordum. bu beni boğuyormuş, ben o zamanlar bunun güven verdiğini düşünmeyi tercih edecektim.