aşklarım piçliğim monte kristo hayatım

sonra da sıkıldım gibisinden bişeyler söyledi ayrıldık. yani ne anladım ben bu gibişten? neyse lise hayatımı 1 kenara bırakalım. taşındıktan sonra babam cok değişti. o ailesi için tüm fedakarlıkları yapan çalışkan, onurlu kahraman babam adeta mutasyona ugradı. önce içkiye başladı. durduk yere kardeşlerimi dövüyordu hergün. gece gelirdi eve yarı ayık vaziyette. direk anneme yemek getir derdi. yemegi begenmezdi. (istanbulda oldugumuz sürece babam asla yemek seçmezdi.) annemi sürekli küçük görür aşagılardı. garibim annem de herşeye ragmen hep gülümserdi. bizler mutsuz olmayalım diye elinden geleni yapardı hep. yaşama sevinci aşılamaya calışırdı hep. ama zaman zaman onu yalnız başına ağlarken görürdüm. gitmezdim yanına öyle zamanlarda. ağlasın açılsın derdim. görmemiş gibi yapardım.