minecraft günlüğüm

19. gün

evime binlerce kez şükrediyorum. müthiş bir doğal mağaranın dibinde. evimin hemen altında bile zombiler kükrüyor. onları bulup, öldürüp o boşlukları doldurdum ki geceleri korkmayayım, veya yakınlarda yaratıklar olmadan yatağıma rahatça yatabileyim. evimin etrafını çitle çevirdim. her yere meşaleler koydum. yaratıklar artık buralarda doğamazlardı. ilk günlerimi hatırlıyorum. artık ağacım var. kömürüm de var (en kötü ihtimal bir parça odunu işlenmiş odunla yakarak charcoal denilen odun kömüründen elde edebiliyordum). köylüleri yağmalarken tarla yapmayı öğrendim. tarla yaptım, köylülerden aldığım patatesleri, öldürdüğüm zombilerden düşen havuçları, her yerde bulunabilen buğday tohumlarını ektim. havuçlar domuzları bana çekiyordu. evimden yüksek bir köşeyi çitle çevirdim. oraya topladım domuzları. ve sanırım yarım adada gördüğüm tek inekleri de buğday ile oraya soktum. bu inekler ve gelecek yavruları, adadan beri gördüğüm ilk ve son inekler olacaklardı.