aşklarım piçliğim monte kristo hayatım

zira genel olarak da öyle oldu. babam fen lisesine girmemi çok isterdi. cocuklugumdan beri bana hep doktor olacaksın sen derdi. ben makinist olmak isterdim ama bunu sadece 1 kere dile getirebildim. babam hayatta en deger verdiğim kişiydi. ona hep anlatılamaz derecede 1 saygı duydum. gercekten benim kahramanımdı o. fen lisesine girmek benim için imkansızdı. ama elimden geleni yapacaktım. ne için mi? babam keşke fen lisesini kazansan oğlum dediği için. babamın her istegi benim için kayıtsız-şartsız 1 emirdi. makinist olmayı her şeyden çok istememe ragmen 1 daha bahsetmeyecektim asla. neden mi ? babam sen doktor olacaksın dediği için. olabilecek miydim peki? belki hayır. ama elimden gelenin en iyisini yapacaktım. filmlerde görürdüm fakir ailelerdeki saygısız çocukları. paso sömürürlerdi ailelerini, üzerlerdi anne babalarını. asla oyle olmadık. annem de babam da o açıdan cok şanslı insanlardı. çünkü çocukları gercekten adam lardı.