yalnız kalınca öğrenilenler

bi sabah yine yannan kafalı komşuya selam vermeden çıktım. herkesi görmezden geliyodum, işe gittim. yine aynı gibindirik şeylerle uğraştım. zaman geçmiyodu aq, manitayı görcem diye saniyeleri sayıyodum. resmen sayıyodum aq, müdüre sayıyodum, saniyeleri sayıyodum, mesai saatine sayıyodum. geçmedi o zaman. keşke hiç geçmeseydi. gerçek aşk dedikleri kol gibi yalandır gençler. bi an zevkine varırsın, sonra bakarsın ki acıtmaya başlamış. o günün akşamı manitanın tadı yoktu. naptıysam mutlu edemedim aq. sonra sordum neyin var dedim noluyo dedim noluyo lan dedim noluyo yarram diyinceye kadar devam edicektim kafaya koymuştum. noluyo lan diyişimde cevap vermeye başladı kaltak. devam edemiyomuş, yapamazmış. biz nolcakmışız. nolcaz lan ne bekliyodun aq sen de amelesin ben de ameleyim. sonra evlilik, sonra en az 1 çocuk yapcaz. o da amele olcak aq. ne bekliyodun dedim.
heyecanımı kaybettim dedi. senin heyecanını gibiim dıbına kodumun karısı. ne değişti lan hayatımızda? kimi gördün de heyecanın bitti? söylemedi. kalkalım artık dedi. sen kalk ben kalıyorum dedim. gibtir olup gitti.