rıdvan dilmenin lakabı neydi lan

- 1988-89 yılında şampiyon olduk. Takım olarak Hıdivr Kasrı’na yemeğe gittik. O yemeğe ibrahim Tatlıses de geldi. Bir ara ibrahim Bey yanıma geldi ve “Kaptan, gel yarın Maksim’i kapatalım, eğlenelim” dedi. Ben de “tamam” dedim. Hemen arkadaşlarla bir organizasyon yaptık ve Maksim’i kapattık. Fenerbahçe camiasıyla birlikte oturuyoruz. Bülent Hanım sahne aldı. Yanımda da Zeynep Değirmencioğlu oturuyor. Dönüp ona, “Abla, ben Bülent Ersoy’a nasıl hastayım anlatamam. Sesine çok hayranım” dedim. Bülent Hanım onu dinlemediğimi zannedip çok rahatsız olmuş. Sahnede bana dönüp, “Şeytan mısın, Şam şeytanı mısın nesin, susar mısın?” dedi. Ben bir kötü oldum. Kendi kendime kurdum, kurdum. Bu arada kendisi kostüm değiştirmek için ara verdi, tekrar sahneye çıktı. “Biz Ayrılamayız” şarkısını söylemeye başlayınca ben önümde duran şarap bardakları, bira şişeleri ne varsa sahneye fırlattım. Tabii kendisi hemen sahneden indi, ben de çekip gittim. Sonra daha ilginç bir şey oldu. Bu olaydan kısa bir süre sonra ben isviçre’ye ameliyata gittim. Kendisi yine Fenerbahçe’nin bir gecesinde sahneye çıkmış ve benim ameliyat olduğumu duyunca, “Allah’ın tokatı yok işte” demiş. Öyle dediği anda, bütün camia masaları, sandalyeleri sahneye fırlatmış. Yani onunla aramızda böyle tatsızlıklar oldu. Sonra benim Köyceğiz’de Haydar Ağabey diye bir ağabeyim vardır. Hayatımdaki en iyi dostlarımdan biridir kendisi. Bülent Hanım, bir ara Haydar Ağabey ile ticari ortak olmuştu. O vesileyle barıştık. Sonra da unuttuk gitti zaten. Aramızda hiçbir sorun yok. Severek dinlerim kendisini. Bu hikayeyi de kitabımda anlatıyorum.