lise sondaydım o sıralar

hayattaki temel kural sudur.. biri size pas vermezse daha cok üstüne gitmek istersiniz(4s kuralı)..ben de öyle yapıcaktım ama yüzsüzlük olacaktı.. fakat kızı sevmeye baslamıstım inceden.. gidip gelirken hep onu kesiyordum derslerde.. tüm gururumu kenarı bırakıp bi aksam kıza mesaj attım.. napıyosun gizem diye.. haliyle cevap gelmedi.. yine yerlerdeydim.. yine züt olmustum.. kendimi cok tipsiz..cok ezik biri olarak görmeye baslamıstım.. dersaneye gittim.. kapıda karsılastık.. selam verdim.. cevap vermedi gecti.. onunla ilgili her hareketim fiyaskoyla sonuclanıyordu.. bense yüzsüzlüklerime devam ediyordum(artık adı yüzsüzlüktü bu işin)..bikac gün sonra aksam yine mesaj attım kıza.. yine cevap gelmedi.. dersanede konusmalıydım ama selamımı bile almıyordu.. cıldırıcaktım..derste sürekli ona bakıyordum.. gülüşünü mimiklerini herseyini ezberlemistim..hic bisey yasamamamıza ragmen hatta dogru düzgün muhabbet bile edemeden birine karsı nasıl bu kadar baglanıyordum bilmiyorum belkide beni umursamadıgı icin bu kadar yüzsüzlük yapıyordum..