ormanda kıstırdığımız liseliyi

makmeden'in saçları reyizin botları altında çamurlanmış, yer yer tak püsür dolmuştu. reyiz makmeden'in kafasını bi sigara izmaritini ezer gibi eziyordu.

makmeden üşümüştü, reyizin botları altında bi yandan öksürüyor, bi yandan ağlıyordu. daha fazla dayanamadım, gözyaşlarına karışmıştı hıçkırıkları. bi liseliye acıyacağım hiç aklıma gelmezdi. ancak reyize bırak artık şu huur çocuğunu diyemezdim.

yanına usulca yaklaştım reyizin. "reyiz" dedim. "aynı yerde bu kadar vakit geçirçemiz tehlikeli. şu huur çocuğunu al da gidelim artık."

reyiz hiçbi şey demeden bana döndü. tek kelime etmedi sadece gözlerimin içine bakıyordu. anlamış mıydı ona acıdığımı. "reyiz" dedim korkudan bi tepki vermesini bekliyordum bu sessizliği beni korkutuyordu.