inci sözlüğün en taşaklı hikayesi

pişmandım diyemem daha çok keyifsizlikti benimkisi, kendime kızıyordum.

yapmamam gereken son şeyi, en rezil bi şekilde yapmıştım. leyla sessizdi, muhtemelen benden bi "açıklama" bekliyordu.
çünkü yıl olmuş görüşmediğin birisi seni gecenin bi vakti arıyorsa diyecekleri vardır. hal hatır sormak için aranmazdı o saatte.

işte o an kendimi taze sıçılmış tak gibi hissettim. leyla bu yüzden bana kızmazdı tabii. hatta kızmadı da. ancak o gün leyla'yı yersiz bi muhabbetin başrolu yapmak ne kadar mantıklıydı

bulabildiğim en orjinal bahane "hava kötüydü seni merak ettim" oldu. ne söylediğimin pek de bi önemi yoktu zaten.
leyla çoktan anlamıştı arayışımın nedenini. yoksa ikimiz de yağmur damlalarının adam öldürmediğini biliyorduk. leyla yine de bozuntuya vermedi. benimkinden hemen sonra kendi otobüsünün geldiğini söyledi.

bikaç saniyelik sessizlikten sonra: "ıslanmıştın, nasılsın?" diye sordu bana.

leyla'yı tanırım ancak o gün beni gerçekten merak ettiğinden mi yoksa mahçup olmamam için mi sorduğunu bilemedim. utanıyordum. bi an önce kapatmak istiyordum telefonu.

sıkıla sıkıla verdiğim cevap kısaydı: iyiyim

sıkılma sebebim leyla değildi. o gün aramam yanlıştı leyla'yı. geçen her saniye yaptığım yanlışı perçinliyordum..

leyla'dan özür dileyerek kapatmam gerektiğini söyledim.
nedenini sormadı. yarın kendisinin de okulunun olduğunu söyledi, yatması gerekiyormuş.
"iyi uykular" diyebildim ona.

o ise "iyi geceler apranax, görüşürüz.." diyip kapattı telefonu..

"görüşürüz.."