inci sözlüğün en taşaklı hikayesi

kanımdaki onca alkole rağmen rahat değildim ve telefonun öbür ucunda benden cevap bekleyen bi melek vardı ancak hala "naptım lan ben" düşüncesinden sıyrılıp cevap veremiyordum ona.

daha önceden düşündüğüm "n'olursa olsun arayıp sesini duymalıyım" fikrinin ne kadar saçma olduğu gerçeğini de farketmiştim, zaten bu gerçek çıkartmış hunharca tokatlıyordu beni. utanıyordum. fakat bunları düşünmem dakikalarımı almadı, iki-üç saniyeydi hepsi.

kendimi toparlayabildiğim kadarıyla verelebilecek en masum, en sıradan cevabı verdim leyla'ya.. "alo"

sözler için yaydan fırlamış ok tasviri yapılırdı, çokca kez duymuştum çevremde. üzerine düşünmeye gerek yoktu. ya nolacağdı? demiştim hep. o zaman anladım ne kadar yerinde yapılmış bi tasvir olduğunu. kapanan dudaklarımla beraber kalp atışlarım hızlanmıştı.

leyla anlamış olmalıydı ondan etkilendiğimi ancak bu kadar erken, bu kadar basit bi şekilde, gecenin bi vaktinde..
gerçekten, "napmıştım lan ben?!"