biz ölsek de hikayemiz kalsın

Cemaatte baya gözde olmuşum ikinci yılda. etüd başkanı da ben olmuştum. Milleti ben toplar ben bırakırdım. Esnaf toplantıları olduğu gün onların yanında dururdum. Çaylarını falan verirdim su falan dağıtırdım. Esnaf abiler dediğim yurda yardım yapan elemanlar. Kimi fırıncı, kimi marketçi, öğretmen, doktor bir sürü insan. yurda kim yardım yaparsa bizimkiler alış verişi oradan yapardı. Okuldan hocalarımız da gelirdi bazen bu toplantılara. cemaatte istişare derler bu toplantılara. bazen bizi evlerine davet ederlerdi yemeğe. yemeği yer risale okurduk, namaz kılardık falan.

Ben burada herkesin samimiyetine inanırdım en başta. sonradan düşündüm fırıncı yurda 1.500 tl yardım etse diyelim. biz bir yıl boyunca ekmeği oradan alırdık. Adam verdiğinin daha fazlasını alırdı.

Bu esnaf abileri zaman gazetesine, sızıntı dergisine üye falan yaparlardı. bizi de üye yaparlardı. tiraj artırmak için herkesi abone yaparlardı. bu zorunlu olan bir şeydi baya üzerine gelirlerdi üye olmak istemeyenin.