biz ölsek de hikayemiz kalsın

Lise 2ye geçtiğimizde artık toyluğumuzu da geçmeye başlamıştı. Geçen sene bizden büyükler vardı onlar da gitmişti. bizden küçükler çömler gelmişti. Artık daha rahattı yurt. halı saha maçlarını biz ayarlayacaktık, yemekhane de istediğimiz yere oturacaktık, banyo sırasında kimse sıramızı almayacaktı. bir de yeni yılda ilgimi çeken bir şey sadece anadolu lisesi öğrencilerini almaya başlamışlardı. üç beş tane de tanıdıkların çocukları vardı diğer okullardan.
okulun kontenjanı artmıştı ama okul kötü olduğu için yine az öğrenci gelmişti bizim okula. Geçen sene ki öğrencilerinden de okulu bırakan olmuştu. kontenjanı dolduramadılar. Bizim yurda yeni gelen öğrenciler bize abi derdi. Ben kimseye karışmazdım genelde millet zorlardı ama. hatta beni rahatsız ederdi onların utana sıkıla tanımadıkları bana abi demeleri. odalar 4 kişilikti 3 tane çöm 1 tane büyük. Bizim çömler iyi çocuklardı Allah'dan. Kendi kalacağın kişiyi seçememek cemaat yurtların da en büyük sıkıntılarımdan biri olmuştur hep. Odada ki 3 çömden ben sorumluymuşum. iyi dedim tabi hemen seve seve abilik ederiz biz sıkıntı çektik çocuklar çekmesin yardımcı oluruz dertlerini dinleriz ederiz. Bir haftada bizim odadakiler peşimden ayrılmamaya başladılar. Bizi ilk sene baya ezmişlerdi yurtta o yüzden ben yaşıtlarından bile daha saygılıydım bunlara. yeni yıl da gayet güzel başlamıştı. Bizim okula yeni geçiş yapan bir çocuk vardı. Sivaslı dediler koştum hemen yanına gidip tanıştım. Beraber okula gittik o TM bölümünü tercih etmiş bende sayısal tercih etmiştim. ayrı sınıflardaydık da bu çocuk en iyi arkadaşım oldu her zaman.