biz ölsek de hikayemiz kalsın

Yurda son giriş ikindi 4. okuldan çıkıp yurda anca yetişiyoruz. herkesin başın da gurup abisi var. yoklama alıp yurt müdürüne rapor ederler her gün. Yani öyle gözden kaçmak falan zor. ilk bir yıl gayet güzel gitmişti her şey. yurda alışmıştım çoktan namazlara gitmek falan da çok hoşuma giderdi. deli gibi kitap okurdum. Risale ile pırlanta serisini(hoca efendinin yazdığı kitaplar) sadece onlar verince okurdum. Kalan zamanlar da kendim kitap alırdım onları okurdum.Hem cep telefonum falan yoktu olsa bile yurtta zaten cep telefonu yasaktı. televizyon izlemek yasaktı. Ders çalışmak, kitap okumak birde halı saha maçları. başka yapacak bir şey yoktu.
bu sayede derslerim çok iyiydi. Okula son sıralar da girmeme rağmen durumum baya iyiydi. notları en iyi 3 öğrenci arasındaydım. Bir yılım pilavlı, istişare, tesbihat, cemaat sprileri, şakirt aşağı, şakirt yukarı, hoca efendi vaazları, kitapları falan geçti gitti. Her dediklerini yapardım okuldan öğrenci getirirdim yurda, yurtta ki sorunlu şakirtler ile ilgilenirdim. Hem okul da hem yurtta göz bebeği olduk.

Edit: risaleler said nursinin yazdığı kitaplardı. dili ağır kelimeleri farsça arapça kökenli. lemalar, şualar, sözler.

pırlanta serisi ise hoca efendinin yazdığı kitaplardı. prizma, asrın getirdiği tereddütler falan.