biz ölsek de hikayemiz kalsın

Daha sonra kayıt için pederle gittik. ilk defa yaşadığım şehirden dışarı çıkıyordum. hatta bırak şehri ilçeden bile 2 defa mı ne dışarı çıkmıştım. okul yeni açılmış henüz kendi binaları bile yok. Halk eğitimin eski binasını kullanıyorlardı. Okulu gezelim dedik ama ortada okul yok. Bizim sınıfın yanın da dikiş nakış kursu, dikiş makineleri. Üst katta arıcılık kursu, arı kovanları. Sınıflar da tahta falan hiç bir şey yok. Sadece kaydımı yapan kel bir okul müdürü. Kayıt olup, alacağımız kılık kıyafeti de öğrendikten sonra sıra geldi kalacak yeri ayarlamaya. ilçe de iki tane yurt var. Birisi süleymancıların, diğeri nurcuların. Ben tabi ikisinin de ne olduğu hiç bilmiyorum. Köyden kurtulmuşum nerede olsa orada kalırım. ilk nurcuların yurdunu gezdik. Türkiye de ne kadar yurtları varsa gezin hepsinin şekli, eşyaları, oda planları, düzenleri aynıdır. Yurt güzel gözüktü gözüme de. Birde hemşehri çıktı orada yurt çalışanıymış. Diğer yurdu hiç gezmeden oraya kayıt yaptırıp tekrar memlekete döndük.