istanbulda siktiiim ortmeni anlatiyorum

Neyse indik asagiya. Dedi once sen bin. Dedim olur mu, sehrin yabancisiyiz ama o kadar da degil once sen. Gelen metrobusler hep doluydu. 3-4 tane gectikten sonra birine binecekti en son. Sarilip opustuk yine. Hic bizim aramizdaki mevzuya girmemistik. Utandirmamistim bana yaptigi hatayi yuzune vurarak. Hata degil kazikti ama olsun. Cantamdan gunlugu cikardim. Bu da benim kitabim, begenir misin bilmiyorum ama istersen binlercesini daha yazabilirim yoksa sadece sen okuyacaksin, oyle de kalacak dedim. Cok sasirdi, bu ne dedi. Bu da benim kitabim iste hadi kacirma metrobusu dedim. Bindi o sekilde saskin saskin. Gitti. Bakamadim arkasindan. Diger tarafa gectim. Icimde firtinalar kopuyordu. Iki arada bir derede kalmistim. Iki taraf da yoktu aslinda. Ben derede boguluyordum.