lise sondaydım o sıralar

cagrı tam önümdeki sıradaydı.. cagrıyla konusup bu durumu sormalıyım diye düsünüyordum..bi yandan da hala deminki görüntünün sokunu yasıyordum.. gercek miydi degil miydi diye düsünüyordum.. manyaga dönmüstüm.. dedim ya cagrının tam arkasındaydım.. normalde telefonunu sadece dersin bitmesine kac dakka var diye kullanan cagrının eli simdi sürekli telefondaydı.. titriyordu telefonu, sürekli mesaj geliyordu..o da sürkeli cevap yazıyordu.. mesajları okumaya calısıyordum ama tam göremiyordum.. sadece bi mesajın ufak bi kısmını görebilmistim.. biliyor musun hiç pişman degilim yazıyordu.. sonunda da gülücük vardı(cok iyi hatırlıyorum)..gönderen kişi kısmında didem yazıyordu.. cıldırmıstım..gördügüm sadece bi cümleydi fakat ben o bi cümlenin üstüne aklımdan neler kuruyordum.. neye pişman degildi..bu cümlenin geri kalan yarısında acaba ne yazıyordu.. dersle hiç alakam yoktu o an..dersi bırak hiçbirşey gibimde degil..ne yapıp edip cagrıyla konusmak zorundaydım.. yoksa deliricektim.. birseyleri ögrenmem lazımdı artık..