lise sondaydım o sıralar

pazartesi günü okula gittigimde en yakın arkadasım ve sevgilimi sacma sapan nedenlerden dolayı kaybettigimi düsünüyordum.. sınıfta gibindirik tayfayla muhattab olmak zorunda kalıyordum.. tenefüslerde didemi görüyordum.. gayet mutlu gülerek geziyordu.. ortalıkta(hani hci bise olmamıs süsü vermeye calıstıgını düsünüyordum)..yanına gitmeye yeltenemiyodum.. cünkü dicek biseyim yoktu..ne dicektim..cok pismanım bidaha olmıcak mı?..asırı sacmalıktı bence..hem cesaretim yoktu.. cünkü tersleyip bagırma ihtimali cok yüksekti.. cıldırcak gibiydim..bi yolunu bulmalıydım onla konusmanın ama bulamıyordum..1-2 haftam böyle gecti.. cagrıyla tamamen bitmisti kardesligimiz..ne yaptıgından hic haberim yoktu.. didemi de uzaktan görüyordum anca.. baska hiç bisey yapamıyordum.. neyse yavas yavas unutucam diye düsünmeye baslamıstım artık..ilk günlerin acısı da gecmisti.. normale dönüyordum.. hatta belki de hakettim falan diye düsünüyordum..2hafta sonra sabah okula gitmeden önce okulun ordaki camlıga ugradıgımda gördüklerim korkunc seylerdi..