birşey anlatıcam beyler

Sene 1999. dedemle son akşam yemeğimiz.( nerden bilebilirdimki son geçirdiğimiz anlar olcaktı o gece.) herneyse küçüktüm 6 bilemedin 5 yaşındaydım. Rahmetli de 13 tane torun arasından ençok beni severdi; ki hepsi eşşek kadar olmuştu zaten diğerlerin. Herneyse çekirdek aile toplanmış akşam yemeği yiyorduk. Dedemde bana çok baskı kurmuştu o gece habire yemekleri boğazıma sokar sokar dururdu. En sonunda isyan ettim.( küçüğüz ya olcak böyle bi şekil yeter diye bi ayrı triplere gircez.) keşke isyan etmekle kalsaydım.. Dedemin çenesine yumruk atmıştım. O orada beni ağzım burnumdan kan gelene kadar dövceği yerine masadan kalkıp odasına çekilmişti. O akşamı öyle atlattık. Sabahı kahvaltıya hazırlanıyoruz bana git dedeni uyandır da gel dediler, hem gönlünü almış olursun. çıktım yukarıya. Kalk dede kalk, uyan dede uyan. Yok kaç dakka oldu uyanmadı. Gittim bizimkilere söyledim uyanmıyor diye.. O kargaşa o gürültü ne oluyor anlamadık tabi küçüklük haliyle. Vefat etmiş o gece dedem ahmed'im.. Kimbilir belki ben o yumruğu vurmasaydım gözlerimizin önünde son nefesini verirken bir cümle birşey söyliyecekti. Ah ellerim kırılsaydı da vuramasaydım... Aklım başıma geleli kendimi bildim bileli lanet okur dururum kendime o yumruğu atmasaydım belki beraber geçirirdik o geceyi belki allahım bizden almazdı onu..Her aklıma geldiğinde oturur ağlarım o an..

Edit: bl ara okurum diyen panpalarım için o kadar fazla uzun gibi durabillr ama benim hayatımda yaşadığım en büyük acı buydu. Ki tek paylaşım bu hikaye türünden part girmiycem bilginiz olsun.