lise sondaydım o sıralar

ya kız gercekten benden hoslanıyodu,ya da benimle dalga gectigini düsünüyordum fakat bunları söylerken ki suratının ifadesini görseniz, kesin asık olurdunuz, neyse konusmaya devam etti, bundan sonra biz olarak varız ve ben bunu ilk defa yaşıcam, nolur beni hayal kırıklıgına ugratma dedi, sesi ürkek bi kızın yardım istemesini andıran duygusal bi tona bürünmüstü, yanına yaklastım sarıldım ve asla dedim, asla pisman olmıcaksın benimle bu ilki yasadıgına..(ilk günden bu kadar duygusal bi yogunluga girmis olmamız garip geliyordu bi yandan ama o an dünyanın en huzurlu insanı bendim sanki),saat 8 bucuktu.. artık kalkalım mı hayatım dedim, hayatım mı dedi, evet dedim,cok mu hızlı gidiyorum diye sordum(seven insanın acık sözlülügü derler ya öyle bi ruh haliyle soruyordum bu soruyu),yo hayır dedi güldü, noldu dedim, hosuma gitti dedi,ben de güldüm, kalkalım mı dedi, tamam dedim ve okula gectik..