ormanda kıstırdığımız liseliyi

bagajda makmeden ve kafamızda ne yapacağız bu dıbına kodumun liselisini sorularıyla epeyce bir yol almıştık. şehrin bilmen ne semtinin bilmemne caddesinde allah'ın unuttuğu bi sokaktan geçerken reyiz bana dur dedi. durdurdum arabayı. bir hışımla indi reyiz, bagajı açtı. makmeden'in havasızlıktan solan benzine ardı arkası kesilmeyen tokatlar indirmeye başladı. beyaz yanaklarını bir fahişeyi tokatlar gibi tokatladı. pespembe olmuştu makmeden. dudaklarındaki kan yeni kurumuştu oysa. tekrar patlayan dudaklarıyla bize bir şeyler anlatmaya çalıştı. tek anladığımız "anan zaa xd" benzeri bi şeyler gevelediğiydi. reyiz dayanamıyordu. şakaklarına hucum eden kan, gözlerindeki nefret. tanrım reyizi daha önce hiç bu kadar sinirli görmemiştik