sonra birden telefonu caldi, huzuru kacivermisti harun'un ariyor olmasindan korktu, problem istemiyordu, huzur istiyordu. ama neyse ki arayan ozan'di. 'ac misin?'dedi. esen;'huzurdan veya sabirdan bahsediyorsan evet cok acim..' ozan; 'dirildanmaya basladigina gore kendine gelmissin alkolik prenses, hazirlan yarim saate yurdun onundeyim. biseyler yeriz, ben de ordan bara gecicem zaten prova var.' esen kabul edip telefonu kapatti. keske bara beni de cagirsaydi yine dusunmekten kendini alikoyamadi. utandi sonra dun gece aklina gelince, ozan belki de bu gece kimsenin uzerine kusmasini istemiyordu. neyse hazirlanmak icin az zamani vardi. gerci esen 5 dakikada hazirlanip cikabilme kabiliyetine sahipti ama istemsiz olarak ozan'a hos gorunmeye calismaktan kendini alamiyordu. tam saatinde ozan yurdun onundeydi. yurume mesafesinde ev yemekleri yapan salas bi lokanta vardi. ikisi de ozlemisti ev yemegi yemeyi ve iki egeli olarak ismarladiklari fava, borulce, cicek dolmasi ve papalinanin tadina variyorlardi. esen'in karni coktan doymustu ama bu lezzet hic bitmesin istiyordu, gozlerini kapayip kendini evinde hissetti.. annesinin cicek dolmasi buna bin basardi, babasinin kizarttigi papalinalar bu kadar yagli ve agir olmazdi.. su sinavlar hayirlisiyla bi gelip gecsin, kosarak gidecekti memleketine. huzur icinde yemeklerini yerken esen o tanidik melodiyi tekrar duydu, telefonu caliyordu. yok artik.. arayan harun'du.