beyler yazmaya karar verdim

17 Şubat... Unutamadığım bir gün, belki de hiç unutmayacağım. ilk kez birine doğum gününde hediye aldığım bir gün, hem de özenerek, beğenerek. işte O'nu unuttum belki ama o günü asla. O heyecanımı dün gibi hatırlıyorum. Hediye paketini ondan saklamaya çalışmalarımı, yangın merdiveninden onun kaçamak bakışlarını dün gibi hatırlıyorum. Gözlerinin içine bakıyordum, iyi ki doğdun dedim. Çok az vaktimiz vardı, etrafımız kalabalıktı. Bekledim, etraf durulunca öptüm O'nu. Bir ilkti bu benim için. Hediyesini verdim, açmasını istemedim. Beğenmezse beğenmiş gibi yapmasını istemedim. Sadece hediyesini verdim. Yanağına ufak bir öpücük kondurup gittim. Çok fazla şansımın olmadığını düşünüyordum. Aramızda ismi konmamış bi şey vardı ama. Daha sonraları bunun nasıl ilerleyeceği ve nasıl can yakacağını düşünememiştim. Ertesi gün hediyeyi (Deri üzerine gümüş çalışması bir bileklikti) bileğinde görünce artık herşey netleşmişti. Keşke böyle bir şey olmasaydı.

"Kimseyi sevemiyorsanız illa unutamadığınız biri yoktur. Ya hevesiniz kalmamıştır ya da inancınız."

17.02.2013