daha once buraya harun'la beraber bircok kez gelmisti esen fakat bu barin bu kadar eglenceli oldugunu farkedememis olacak ki kafasini nereye cevirse gorduklerinden zevk aliyordu. insanlar egleniyordu, ozgurce.. ozgurlugu sapkinlikla karistirmayan olgun insanlarla dolu bir ortamda olmaktan hosnuttu. yuksek muzikli ortamda sesini duyuramamis olacak ki, ozan kendini esen'e sacini cekerek farkettirdi. bunu ilk yapisi degildi. hemen her gorusmelerinde esen'e saclariyla ilgili methiyeler duzerdi. her defasinda esen de ozan'in bal renginden daha acik renkteki isil isil gozlerine ovguler yagdirmak isterdi ama bunu yapmak icin once bu dusuncesini kendine acikca itiraf etmeliydi. harun'un onurunu kiracak en ufak bir hareketten kacinirdi, eskiden... ama deyim yerindeyse harun'dan yedigi bunca kaziktan sonra vurdumduymazlik genleri hucrelerine yerlesmeye baslamisti. 20 yasindaydi, menepoza girmeye daha cok var diye dusundu, icinden kendine gulumsedi ve ozan'in koluna girdi, bos bir masaya gectiler. esen'in baslangic olarak tekila ismarlamasi ozan'i ziyadesiyle sasirtmis olacak ki suratina o sevimli sapsal ifadesini coktan takinmisti bile. 'icmezdin sen prenses?'
'uzerimden tir gecmis gibi yorgunum ozan, enerjiye ihtiyacim var, daha sen sahneye cikacaksin, bunun headbang'i var, pogo'su var.. isimiz cok.. beni buraya getirdin, enerji masraflarim da sana ait.' masum yuzu gulumsedi.. birinin kendisine birsey ismarlama yukumlulugu olmasindan nefret ederdi esen. ne yani, esen kiz da ozan erkek diye esen'in yiyip ictigini ozan mi karsilayacakti? 'igrenc' diye gecirdi icinden. esen'in de kolu bacagi beyni ve cebinde kendine yetecek parasi vardi. 'yine filozof tarafim tuttu' diye soylendi icinden ve tekilasinin bir an once gelmesini diledi. gevsemek istiyordu.