hayatta ölüme en yakın olduğunuz an

bir kaç sene önce yazın traktörle engebeli fındık tarlasında gidiyordum. yerler de ıslak yaz yağmuru yağmış, arkada da römork var. bir fındığın yanından döneyim derken traktör kaymaya başladı, panikle freni kökledim daha hızlı kaymaya başladı, yerler jilet gibi. tümsekler vardı önümde de yokuş aşağı tümseklerin üzerine çıktım, traktörün ön arka tekerleri zıp zıp zıplıyor kaya kaya inerken, sağa sola doğru 45 derece yan yattım iki üç kere. o an buz gibi oldum dedim kesin devrilecek altında kalacağım ben bunun. tam o anda arka hidroliğini kaldırmak aklıma geldi nereden geldiyse, ölüm korkusu mu yaptırdı artık onu bilmem. traktörlerin arkasında hidrolik demiri olur bilen bilir. kaldırdım onu hızlıca, römork yukarı kalktı, traktörün arka tekerlekleri yapıştı yere. devrilmeden durdurabildim ama indikten sonra bir yarım saat kendime gelemedim. daha da çekinirim traktör kullanmaya, mecbur olmadıkça da kullanmam.

edit: o hidrolik olayını da zamanında babam söylemişti, pek dikkate almamıştım. hayatımı kurtardı lan adam.