nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1aiorg

Gene fenalardayım..

Anlıyorum ki, ben,beni gerip, stres-sinir katsayımı arttıracak bir şey olmadan yaşayamıyorum. Rahat, her seferinde zütüme batıyor..huzur, mutluluk, sevgi, şefkat fazla geliyor..bünyeme ters..

O gece bir türlü uyuyamadım yine..vicdan azabı, pişmanlık her yandan hücum ediyor, odanın duvarları üzerime abanıyor..nefesim, göğsüm sıkışıyor..

Kafam korkunç şekilde karışık, ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bir türlü kestiremiyorum..aslında belli yapılması gereken, ayşen ile konuşup, onu keklediğimi, onunla oynadığımı anlatmak, olası bir misilleme fikrini aklından çıkarması adına da elimdeki şeylerle tehdit etmek, şantaj yapmak..

Ama nedense, yolun bu noktasına kadar gelmeme rağmen, bir türlü son adımı nasıl atacağıma karar veremiyor, emin olamıyorum..o son basamağı çıkamıyorum..bir şeyler beni olduğum yerde tutuyor, dizlerimi kilitliyor..

Anlaşılan, bir başkasının daha fikrine, görüşüne, desteğine ve onayına ihtiyacım var benim..

Meleğe yalvardım gece boyunca..gelmedi..artık bana yardım eli uzatabilecek varlıklardan biri değil..seçeneklerimden sonsuza kadar çıkmış görünüyor..

Başka kimden yardım isteyebilirdim ki? Kime, neyi sorabilirdim…normalde, başka bir durumda aklıma ilk gelen isim ebru olurdu, ama bu konu da onu direkt ilgilendirdiği için, onu da eliyoruz ihtimaller arasından…
Okan desen..uzakta..çok uzakta..hem benden, hem konudan çok uzakta..

Tolga var sadece elimde…evet..böyle bir şeyi konuşabileceğim tek insan o gibi duruyor. Ama onun da beni yaftalamasından, azarlamasından korkuyorum..faydadan çok zararı dokunacakmış gibi bir his var içimde eğer ona bir şeyler anlatır ve danışırsam.

Salı okulda ebruyla buluştuk..dün gelmedi yorgun olurum diye, düşünceli sevgilim..

Gün boyu hasret giderdik, bu gece bana gelmek istedi müsaitsem..

Aslında değildim..yani zihnen, hiçbir şeye müsait değilim aslında…ona özel bir durum değil..

Yine de kabul ettim..ayşen, birkaç kaçamak bakış haricinde sessizdi bugün. Ama eğer 2-3 gün içinde harekete geçip, onun sandığı gibi, ebruyu def etmezsem, o da rahatsızlık çıkarmaya başlayacaktır…bu da demek oluyor ki, en geç 3 gün içinde onu halletmem gerek..yani en kötü cumaya kadar filan..

Salı gecesi, davam adına hiçbir tak yiyemeden geçti..ebru, bendeki dalgınlığı ve durgunluğu anladı..anlaşılmayacak gibi değil zaten, beynimin içinde yine savaş var..

Sorup sıkıştırmak yerine, anlayış gösterip “bir sıkıntım varsa onunla paylaşabileceğimi” söyledi sadece..ellerini, yanaklarını, alnını öperek karşılık verdim..onlarca kez teşekkür ettim…sarıp sarmaladı beni..yavru kediler gibi sokulduk birbirimize..kendimi kollarına bırakıp karanlık düşüncelerimin hayaletleri arasına karıştım..boyut değiştirmiş gibiydim sanki..bedenim ebrunun kucağında..zihnim, ruhum zincirlere vurulu, kör bir zindanda..