1. 26.
    +1
    “Şimdi genç” diyor. “senden ufak bir arzum daha var.”

    Başımı sallıyorum olur dercesine.

    diyor ki “senden bir mavilik hatırlamanı istiyorum.(deniz, gökyüzü vs)”

    Tekrardan başımı sallıyorum.

    “şimdi unut onu” gülüyorum.

    “unut” diyor. “Unutabildin mi?”

    “Hayır”

    Abimiz ayağa kalkıyor ve diyor ki: “öyleyse sende bizim gibi –bazen- hatırla.”

    Beyler tabiî ki orda çok büyük bi aydınlanma olmadı. Aynen banada öyle. Fakat şunu fark ettim.

    Evet birini – bir şeyi unutamayacağımız doğruydu beklide kimisine göre. Öyeleyse nasıl bir şeyi unutabiliriz?

    bi dahaki enrymde buna değinip olayı kapatıyorum.
    ···
   tümünü göster