harunun ailesi memleketten harun'u ugurlamak icin geleceklerdi. esen de annesinin gonderdigi hakiki zeytinyagiyla mis gibi yemekler yapmisti. titiz ve maharetli kizdi esen. her yer temiz ve nizamli olmaliydi, bu sebeple bazen harun'un ogrenci evinde kasvet basiyordu kizcagizi.. temizle temizle bitmiyordu mubarek, temizlesen de eski haline donmesi icin birkac saat yeterdi. dus almak icin yurdu tercih ediyordu o yuzden, oh iyi ki yurt var diye dusunuyordu gib gib .. kafa dinliyordu, bir iki arkadas muhabbeti. oda arkadaslari temiz ve iyi niyetli kizlardi. yurdunu da temiz ve iyi niyetli olarak nitelendiriyordu esen, devlet yurdu olmasina ragmen istanbul bu yurda manzara acisindan baya bonkor davranmisti. yenikapi'yi boydan boya seyrediyordu her bos aninda. yurt ona terapi gibi geliyordu, harun'un evine gecerken ayaklarinin geri geri gitmesi ne demek, anliyordu. kabulleniyordu. bunca yil kendini kandirmisti, kafasinda bir kahraman yaratip ona tapmisti. harun'la zaman gecirebilmeye basladiginda, kahramaninin harun olmadigini, henuz tam olarak kendini buna inandirmamis olsa da, farkediyordu.