yıllardır sevişiyormuşçasına görevini yerine getirdi esen. öpüşürken gözlerini kapatmayı ihmal ettiğini farkettiğinde, aklında başka şeylerin olduğunu anladı. öpüşürken gözlerin kapatılmasına gerek yoktur, kendiliğinden kapanırlar zaten, ah gözler... vücuttan bağımsız, kendi gemisinin dümenindeki gözler. insan ne yaparsa yapsın gözlerini yalanlarına ortak edemez. lafın kısası, büyülü değil, zorunlu bir gece geçirmişlerdi. çünkü ne de olsa esen artık yetişkin bir bireydi, reşitti daha ne olsun ? esen o gece, hayallerindeki adam rolünü verdiği harun'un, aslında hiçbir zaman hayallerindeki adam olmadığını anladı. uzaklıklar bahane olmuştu, kendini kandırmıştı esen yıllarca. ah gençlik.. bu yaşlarda insan bir hafta önce yaptıklarından bile pişmanlık duyabiliyor, kişinin karakteri oturmadan önce, ne de hızlı değişiyor kimya...