'tatlim, ben bir süre yurtta kalsam... duzenimi kursam, sonra sık sık gelirim yanına. okulda da hergün beraberiz zaten ne güzel.' bu düsünce harunun isine pek gelmemis olacakti ki, iskambil kagitlarindan yaptigi koca kule bir uflemeyle yikilmiscasina gerginlesti ve sabirsizca sert jestlerle söylenmeye basladi. 'tolga gunes ve ben o evi kiz arkadaslarimiz icin planladik ve tuttuk, herkesten once ben bunu istedim, simdi digerleri eve coktan yerlesmisken sen neyin simarikligini yapiyorsun, beni yalniz mi birakacaksin, onlar benim hayallerimi yasarken ben yalniz mi oturucam? sızlanmayı kes esen, büyü artik. baba korkusuyla yasanmaz boyle, o balikci kasabasinda degilsin artik. universiteli resit bir insan gibi davran, mahcup etme beni kimseye.' esen her zamanki gibi haklisin hayatim dedikten sonra uslu uslu cayini yudumladi ve kalktilar, hesabi odemek uzere kasaya gittiler. 23 lira tutan hesap icin 20 lirayi esen verdi, harun da 10 lira cikartti. harun para üstünü direk cebine attiktan sonra evin yolunu tuttular.