yalnızlığa demir atmıştım o gün

elimde kırış kırış, adeta kırılmamak için can çekişen bir sigara paketi ve sonbaharın ayazına dayanamayan çakmağım.
yürüdüm
yürüdüm
yürüdüm...
insan düşününce ne kadar yürüdüğünü de bilmiyor be arkadaş.
yürüdüm işte, oturdum bir banka
karşıya bakamazdım çünkü, gelecek demekti bu benim için
geleceği belli olmayan adam neden ilerisine baksın ki?
arkama mı bakaydım?
yo yo zaten geçmişten korkan ben değil miydim?
beni saatlerce yürüten o korkulu, dehşet verici, yastığa kafamı koyunca uyutmayan geçmiş değil miydi?
evet ta kendisiydi.
önüme baktım,o anı yaşıyordum sadece ne geçmişten ders almışçasına ne de plan kurmuşta geleceği beklercesine
sadece nereye gitti meçhul bir geminin miçosuydum.
hayır be arkdaş kaptanı demedim, miçosuydum.
kaptan gemiyi yönetir, benim geminin kaptanı kim miydi?
orda oturan kız mı ?
yoo o değil
annem yada babam mı?
yoo o da değil
yitik hayaller mi?
evet galiba buydu