sabah sabah moralinizi bozayım mı beyler

sene sonu mezuniyet balosu geldiğinde. bu kız bizim balomuza geldi, çünkü öbür okulda kimseyle arkadaş olmamış. o yüzden bu baloyu kendi balosu saydı.

tam 1 sene beyler, hatta daha fazla tam 14 ay sonra ilk kez gördüm onu. resimlerde bile görmüyordum. yine de bozuntuya vermedim, ne çocuk gibi onun olduğu yerden kaçtım, ne de konuştum. arkadaşlarım arasında muhabbet ederken, o yokmuş gibi davrandım. ama çok güzeldi amk, bakmamaya çalışıyor olsam da çok güzeldi.

balonun ertesi haftası diploma törenimiz vardı.
oraya da geldi. 2-3 kaçamak cümle kurduk birbirimize. ben küsmüş gibi yapmamaya çalıştım, o da benimle yeni tanışıyormuş gibi çekingen konuştu. sanki yanımızdaki arkadaşlar bizi yeni tanıştırmıştı amk.

ama o gözlerindeki ışığı gördüm beyler. eskiden bana baktığı gibi bakmıyordu. o çocuğa aşıktı, çok net ortadaydı amk. o yavşak, o huur çocuğu, o puştun önde gidenine aşıktı. bana olan bakışları sadece "eski günleri yadedelim" tarzındaydı. fazlası değil.