1. 26.
    0
    işte beyler. bunun adı kaderdi:

    - eğer ben korkup sözel seçmiş olsaydım, o kız eşit ağırlık seçmeyecekti.
    eşit ağırlık seçmediği için, matematikten kalmayacak ve dolayısıyla dersaneye gitmeyecekti.
    dersaneye gitmediği için o aşırı zengin binle asla görüşmeyecekti.
    ve biz asla kavga etmeyecektik, belki de sevgili olacaktık.-

    ama olmadı. kendi aptallığım, tanrının muhteşem kurgusunu harika tamamladı.
    ve sene sonunda kız sözeli seçti. artık ayrı okullardaydık. artık aramızda hiçbir bağ yoktu. artık o kız, o çocuğa aşıktı. ve artık benim neredeyse hiçbir detayını hatırlamadığım lise son hayatım başlamıştı.

    hatırladığım tek şey, bulduğum her boş vakitte okul bahçesinde maç yaptığımdı.
    her an, her saniye.
    her ders "hocam öss kaydı yaptırmaya gidebilir miyim" diye bahçeye çıkıp maç yapıyordum.
    "hocam rehberlik hocasıyla randevum var" diyordum, bahçede maç yapıyordum.
    sabah okula geliyordum arkadaşları kışkırtıp "hadi ilk 3 ders igrmeyek maç yapak, bilmem kimlerin bedeni varmış" diyip maç yapıyordum. bütün sene böyleydi beyler.

    o kızı düşünmemek için kendimi gibiyordum. maç maç maç maç her snaiye maç.
    dersaneye gidiyordum, ve dersanede tek bir akradaşım bile olmuyordu. tenefüslerde uyuyordum, derslerde susuyordum. tüm senem istisnasız böyle geçti ve bitti.
    ···
   tümünü göster