sabah sabah moralinizi bozayım mı beyler

ve beyler, hayatta verdiğiniz kararların ne kadar önemli olduğunu bu uzun yazımda anlatacağım. ona göre. her kararı 50 kez düşünün.

biz bu kızla sözel seçecektik. bizim okulumuzda sözel bölüm açılmadığı için, başka okula transfer olmamız demekti. sene bitti, tercihlerimizi yaptık. yazın buluştuk bol bol, her zamanki gibi.

-- sözel seçtiğimde, artık en yakın arkadaşım -ki bizim sınıftaydı- olmayacaktı. ben bu kızla rahatça çıkabilecektim. çünkü başka okuldaydık ve sadece birbirimizi tanıyor olacaktık. her şey muhteşem olacaktı, hayatım değişecekti.--

ancak öyle olmadı beyler. ben korkak huur çocuğunun tekiyim. zütüm yemedi, hem okul değiştirmeye. hem de sözel seçerek bir sinema televizyon sevdasının peşinden gitmeye zütüm yemedi. tırstım. bugün tırstım diyebiliyorum, o gün daha da saçma bahaneler bulmuştum. okulun ilk günü, biz sözel seçmiş olmamıza rağmen kendi okulumuze gitmeliydik. işte o gün caydım zaten kararımdan, sınıfa girdik "ben nasıl bırakırım bunları" diye geçirdim içimden. ilk derse girip eve gittik biz kızla. ben eve gittiğimde anneme "dilekçe yaz eşit ağırlığa geçicem" dedim. sonra kıza da mesaj attım böyle böyle diye.

müdürün odasına dilekçeyi bırakmaya gittiğimde, kızı gördüm. gözleri ağlamaktan şişmiş. o da değiştirmişti kararnı. eşit ağırlık seçiyordu. yine aynı sınıftaydık yani.

ne kadar mutlu öyle değil mi? yine ayrılmadık.