sabah sabah moralinizi bozayım mı beyler

ben kıza açılmaya yakın -ki açılmama gerek bile yoktu amk sevgili gibi yaşıyorduk- o dönemki en yakın arkadaşım bir gece liseli sarhoşluğuyla beni aradı. o kıza aşık olduğunu söyledi. sen bu kızın ilgisini kabul etmemiştin dedi. ben çok aşığım olm bu kıza dedi. saçma sapan konuştu. ve o gün hayatm bitti işte.

o çocuk o kıza aşıkken, o kızla çıkamazdım amk. ama ondan uzaklaşamazdım da, uzaklaşırsam nefes alamam beyler. o yüzden hep dibinde oldum, hep yakın oldum. her gün eve kadar kilometrce yürüdük, belki de o her gün ona "seni seviyorum" dememi bekledi yolun sonuna kadar. ama demedim. aptalım ki diyemedim amk.

ve bilirsiniz işler böyle yürümez. kız belki de beni kıskandırmak için başka biriyle çıkmaya başladı.
ergen depresyonum başladı.