sabah sabah moralinizi bozayım mı beyler

eski günler aklıma geldi amk. moralim çok bozuldu. sizinkini de bozucam.

çok eskide kalan zamanlarda. sabah uyanırdım. annem kahvaltı hazırlardı. kaçta istersem o saatte kalkardım, her şey güzeldi amk. televizyonu açar sabah çizgi filmlerni izlerdim. öğlene kadar aralıksız çocuk programı olurdu. şimdiki sabah kaltakları falan olmazdı amk. kadın programı değil çocuk programları olurdu. çok mutluydum.

sonra öğle saati ya arkadaşlara giderdim ya da onlar bize gelirdi. (97 yılı falandı) play station oynardık. yeni yeni bölümler geçtikçe heyecanlanırdık.

güneş en tepeden kayınca dışarı çıkardık. önce futbol çalışırdık, orta kafa gol, aylık vs. akşamüstü olduğunda da mahalle maçına başlardık. zütümüzden terler akardı ama yorulmazdık. şimdi 2 merdiven çıktığımda nefes nefese kalıyorum.

maçtan hemen sonra birbirimize tak atarak apartmana yürürdük. 1. kattaki arkadaşlarımızın evindeki tüm içme suyunu bitirirdik. bazen annesi peynir verirdi bize, ekmekle onları yerdik. hemen yine aşağı inerdik. bu sefer çeşitli oyunlara başlardık. miço, dokuz kiremit, kendi keşfimiz olan "halilli" vs. akşama kadar oynardık amk akşama kadar. akşam yemeğine gitmek istemezdik ama depolanmak lazım. eve gider yemek yerdik, ilk yemeği yiyen tüm evlerimizin megafonlarına basar bizi aşağı çağırırdı. inerdik, ya allah yine başlardık oyunlara.

ne güzel günlerdi amk ne güzel. gece 1'lere 2'lere 3'lere kadar züt kadar halimizle sokaklarda kalırdık. uzaylı hikayeleri analtır birbirimizi korkuturduk.

en çok ben korkardım amk, çünkü biz 7. katta oturuyorduk. herkes asansörle evlere dağılırken ben son 3 katı yalnız çıkardım. korkudan asansörün aynasına bakamazdım.

daha devamı var beyler, bu 12-13 yaşıma kadarki kısmıydı.